Idzie Nowy Rok.
Miasto, w którym byłam chwilę jadąc Lazurowym Wybrzeżem. Lazurowe Wybrzeże urzekło mnie, widoki , które się przede mną roztaczały wzbudzały zachwyt,piękno koloru morza,skały,słońce i architektura domów ma wzgórzach.
Jakie jest Cannes? Miałam wyobrażenia na temat tego miejsca. Myślę,że warto zobaczyć je chociaż raz i mieć swoje zdanie. Mój pobyt krótki,jednak te kilka godzin pozwoliło mi poczuć klimat miasta, do którego wpływają jachty, przyjeżdżają gwiazdy światowego formatu. Zdążyłam zobaczyć miejsce, gdzie pozują....
Fot. Ewa Mórawska
Biel budynków, lazur morza, jachty i czerwony dywan do gwiazd zachęcają do wstąpienia nawet na chwilę....
Fot. Ewa Mórawska
Film Filip -patrzę na niego jako widz na sali kinowej obserwując kolejne klatki ewoluującej historii mężczyzny, który chce żyć…. Piękne kadry przewijają się z jego życia wśród atrakcyjnych kobiet, pracy. Filip, jak kameleon, raz mówi po polsku, innym razem po niemiecku, francusku czy w języku jidysz. Cóż ma oznaczać ta mozaika lingwistyczna…życie…tętniące życie w miejscach, gdzie znajduje się bohater. Przeżywa piękną miłość i niepiękne przesłuchanie…Mnie porusza scena, kiedy decyduje się zdjąć ochronny płaszcz i mówi prawdę o swoim pochodzeniu. Tylko czy inni chcą tego słuchać?
Jak kameleon dołączę do bohatera do scen granych w Toruniu. Statystując w scenach toruńskiej Starówki inaczej widzę zmontowaną rzeczywistość…
Fotografia ze sceny głównych aktorów z filmu - w tle idę jako guwernantka z dziećmi.
Dane do przelewu:
Ewa Mórawska
Millennium Bank
28 1160 2202 0000 0003 7738 3068
Trzeciego dnia festiwalu, 29 czerwca, w ramach konkursowego pasma On Air widzowie mieli okazję obejrzeć film „Barren” w reżyserii Mordechaia Vardiego. Po seansie odbyło się spotkanie z reżyserem.
„Barren” to historia, gdzie głęboka wiara i religia mieszają się z człowieczeństwem. Ultraortodoksyjne, bezdzietne małżeństwo — Paige i Naftali — mieszka z rodzicami męża w Safed w Izraelu. Podczas nieobecności męża, który pojechał pomodlić się o dziecko przy grobie rabina Nachmana, ojciec zaprasza gościa. Rodzi się nadzieja, że może on uleczy bezpłodną kobietę.
Andrzej Rossa rozpoczął spotkanie z reżyserem filmu słowami:
Tylko rzeczywistość potrafi być bardziej zaskakująca niż fikcja. Chciałem potwierdzić, czy rzeczywiście ten film został oparty na prawdziwych wydarzeniach.
Mordechai Vardi potwierdził, że historia opisana w jego filmie opiera się na prawdziwych wydarzeniach.
Faktycznie jest to historia, która jest oparta na faktach. Miały one miejsce w dziewiętnastym wieku, w 1850 roku. To była historia, która wydarzyła się na Węgrzech, gdzie rabin w wieczór szabatu trafił do domu, ponieważ potrzebował noclegu. Była tam też kobieta, a jej mąż nie był obecny.
Gość w środku nocy ją zbudził i przedstawił się jako prorok. Powiedział, że ona ma powić Mesjasza. Poczęcie Mesjasza musi się odbyć między nimi, ponieważ nie ma jej męża. Kobieta, nauczona posłuszeństwa wobec rabinów, zgodziła się.
Powstał dylemat, kiedy mąż wrócił i się o tym dowiedział. Zwrócono się do rabina na Węgrzech, który nie wiedząc, co zrobić, odesłał sprawę do rabina w Niemczech. Tam po raz pierwszy doszło do rozstrzygnięcia, że kobieta poddała się autorytetowi i nie jest to jej wina. Uznano to za gwałt i stwierdzono, że małżeństwo nie musi być rozdzielone.
Kontrowersyjne jest to, że reżyser sam jest rabinem, a pokazał problem kobiet wykorzystywanych przez mężczyzn, którzy posiadają władzę opartą na religijnym autorytecie. Vardi opowiedział, jakie intencje towarzyszyły mu podczas pracy nad filmem.
Chciałem na to zjawisko zwrócić uwagę. Na dowód tego, że ten temat rezonuje, po seansie tego filmu podeszła kobieta, która pokazała korespondencję z rabinem na WhatsAppie. Wskazywała, że zostały przekroczone czerwone linie. To jest podnoszenie świadomości tego zjawiska.
Otwarte mówienie o wykorzystywaniu kobiet i to pod pretekstem wiary i religijnego autorytetu mogło sprowadzić na reżysera-rabina ostracyzm. Na spotkaniu padło pytanie, czy się tego nie obawiał.
W tym filmie nie kreślę jednoznacznego wizerunku rabinów, są tu rabini, którzy odgrywają pozytywną rolę. Jednak trzeba uczulać ludzi, że może dochodzić do negatywnych zjawisk.
Kwintesencją spotkania jest zdanie reżysera o judaizmie i szerzej o religii w ogóle.
Dla mnie judaizm jest niezwykle humanistyczny i w takim duchu robiłem ten film. Jednocześnie mówi on o tym, że w podążaniu za prawdami religijnymi musimy kierować się zdrowym rozsądkiem.
Ewa Mórawska
Po długim oczekiwaniu od planu filmowego przyszedł moment pojawienia się filmu Filip w kinach. Ujęcia były kręcone w Toruniu, które dzięki pracy filmowców z gotyckich budynków zamieniały się w niemieckie miasto Frankfurt, gdzie główny bohater-Żyd- próbował przetrwać.
Tym sposobem na przetrwanie okazało się, że są kobiety, wino i praca kelnera, gdzie mówiąc po francusku kamuflował swoje pochodzenie. Do mnie przemówiła scena jak stracił przyjaciela, która wyzwoliła z niego ogrom odwagi, żeby przyznać się do swojego pochodzenia.
Wtedy też zaczyna się nowy rozdział w jego życiu. Jaki? Nie wiem. Rozstaję się z bohaterem na schodach prowadzących do pociągu.
Pracowałam na planie z dziećmi jako guwernantka/ zawsze chciałam założyć taką pelerynę, w którą zostałam ubrana/. Była to świetna przygoda, gdyż z każdym dublem tworzyliśmy bardziej zgraną grupę. Będziecie mieli okazję zobaczyć nas w jednym ujęciu jak bohater idzie na randkę.
Cieszę się ,że mogłam być na tym planie, znowu poznałam ciekawych ludzi, z którymi spędziłam pracowicie i twórczo czas.
fot. Plan filmowy na ulicy Mostowej
Chcesz wesprzeć mojego bloga kliknij niżej w link-dziękuje
https://buycoffee.to/ewamorawska.
<a href="https://buycoffee.to/ewamorawska." target="_blank"><img src="https://buycoffee.to/btn/buycoffeeto-btn-grey-outline.svg" style="width: 245px" alt="Postaw mi kawę na buycoffee.to"></a>
